Grafik - projektanant okładek książek

Jadwiga Kuczyńska - Kwapisz

Wkład Matki Elżbiety Róży Czackiej w rozwój tyflologii w kontekście współczesnej recepcji jej myśl
Współczesna recepcja myśli matki Elżbiety Róży Czackiej. Kształcenie i rehabilitacja
Współczesna recepcja myśli matki Elżbiety Róży Czackiej. Wychowanie Gandalf.com.pl

Wydawnictwo: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego Gandalf.com.pl

projekty okładek

Matka Elżbieta Róża Czacka była prekursorką edukacji i rehabilitacji osób niewidomych i słabowidzących w Polsce; twórczynią nowoczesnych, wzorcowo funkcjonujących instytucji, będących praktyczną egzemplifikacją jej teoretycznych koncepcji i założeń. Tyflologiczne i socjalne inicjatywy, niosące wsparcie osobom z dysfunkcją wzroku sytuują Różę Marię Czacką w gronie postaci znaczących dla polskiej pedagogiki specjalnej, w tym zwłaszcza tyflopedagogiki.

Róża Maria Czacka, znana także jako Matka Elżbieta Czacka (1876–1961) w roku odzyskania przez Polskę niepodległości miała 42 lata. Początek działalności R. Czackiej na rzecz osób niewidomych miał miejsce jeszcze w czasie zaborów, dynamiczny natomiast rozwój Dzieła i jego rozmaitych działów oraz tworzenie ideowych jego fundamentów przypadają na okres już niepodległej II Rzeczypospolitej. R. Czacka urodziła się w Białej Cerkwi (obecnie Ukraina). Tam spędziła pierwsze lata dzieciństwa. W roku 1882 rodzina zamieszkała w Warszawie, wyjeżdżając często do rodzinnych majątków na Wołyniu. Wychowywała się w atmosferze wielkich tradycji patriotycznych i społecznych związanych w dużej mierze z Wołyniem.

Okres przygotowań do rozpoczęcia pracy na rzecz osób niewidomych trwał 10 lat. Świadczy to o dużej odpowiedzialności Róży Czackiej za sprawy niewidomych, chęci uzyskania jak najlepszej wiedzy tyflologicznej, a także o dokładności w działaniu i cierpliwości. Od 1908 roku podjęła pierwsze próby praktycznej realizacji własnej koncepcji pracy na rzecz ludzi niewidomych na ziemiach polskich. O swoich motywach pisała: „chcąc dać innym niewidomym to szczęście, które posiadam sama – Wiarę, której zawdzięczam przyjęcie ślepoty z poddaniem się woli Bożej, myślałam o stworzeniu instytucji umożliwiającej osiągnięcie tego celu. W ciągu dziesięciu lat przygotowywałam się do tej pracy, czekając chwili odpowiedniej do realizacji planu, który powoli dojrzewał”

Zaczęła od indywidualnej pomocy kobietom niewidomym, później tworzyła kolejne i ciągle rozbudowujące się instytucje. Pierwsza organizacja, utworzona przez Różę Czacką, to w roku 1910 Towarzystwo Opieki nad Ociemniałymi (TOnO) w Warszawie, oficjalnie ukonstytuowane i zatwierdzone przez władze carskie w 1911 roku. Założycielka na działalność tej instytucji przeznaczyła własne fundusze oddziedziczone po rodzicach.

Cenna dla rozwoju Dzieła była darowizna, jaką M. Elżbieta otrzymała od Antoniego Daszyńskiego, a mianowicie ziemia w Laskach pod Warszawą, na obrzeżach Puszczy Kampinoskiej, i tak stopniowo, od 1922 roku rozpoczęła się budowa nowego osiedla i kolejne placówki z Warszawy zastały przenoszone do Lasek.

We wrześniu 1939 roku Matka Elżbieta podczas bombardowania Warszawy została ranna. Przeszła bolesną operację, jednak bardzo szybko powróciła do pracy. Część budynków w Laskach uległa zniszczeniu. Przed Powstaniem Warszawskim Matka zdecydowała się na zorganizowanie szpitala przygotowanego do przyjęcia rannych powstańców.

Założycielka TOnO i Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża umarła 15 maja 1961 roku.

Fragmenty z Jadwiga Kuczyńska - Kwapisz i Marzena Dycht - Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie - MYŚL I PRAKTYKA TYFLOPEDAGOGICZNA MATKI ELŻBIETY – RÓŻY CZACKIEJ

Wydanie w wersji jezykowej angielskiej

Więcej projektów graficznych okładek książek

Grafik projektant okładek książkowych

kontakt - mail